Lichaamstaal of non-verbale communicatie is het geheel van communicatieve boodschappen dat door middel van gebaren, mimiek, lichaamshouding en oogcontact wordt overgebracht.
Lichaamstaal wordt beschouwd als een belangrijke vorm van communicatie bij het vaststellen van onderlinge relaties, omdat emoties veelal non-verbaal worden overgebracht.
In zijn onderzoek naar menselijke communicatie vond Albert Mehrabian, psycholoog aan de universiteit van Los Angeles, in de jaren zestig bij Amerikanen dat vooral communicatie van emoties via lichaamstaal verloopt: 55% van die communicatie bestaat uit lichaamstaal, 38% door de stemklank en 7% wordt door middel van woorden. Voorzichtigheid is geboden deze bevindingen zomaar over te nemen voor niet-emotionele communicatie, voor hedendaags communiceren en voor niet-Amerikaanse onderzoeksgroepen.
Bij het presenteren voor een publiek is de stem uiteraard het belangrijkste communicatiemiddel. Maar bepalend voor de mate waarin de boodschap overkomt bij het publiek is niet alleen het tekstuele van belang, ook (en dat in een belangrijke mate) de wijze waarop men de boodschap overbreng: de intonatie, het oogcontact, de gezichtsuitdrukking, de lichaamsbewegingen … kortom: de lichaamstaal.
Ook bij deelname aan een vergadering kan een gesprekspartner soms meer leren uit een houding, dan uit de gezegde woorden.
Deze nascholing biedt tips voor het lezen van de lichaamstaal van anderen en de eigen houding in allerlei situaties.