Uit de projectevaluatie van ‘leiden van mijn team in goede en kwade dagen’( 2010/11) een warme oproep
“Deze drie dagen zijn voor de beperkte groep deelnemers zeker geslaagd, inzichtelijk én praktijkgericht sterk. Het blijft alleen erg spijtig dat we zo’n kleine groep directeuren bereiken omdat we er van overtuigd zijn dat de nood aan dergelijke degelijke training over groepsdynamiek meer dan nodig is. Onze overtuiging wordt gesterkt door de ervaringen in scholen, met teams waar we als projectleider ProfS elk jaar bij betrokken worden om de teamcommunicatie op gang te krijgen. We worden hiervoor gevraagd door pedagogische begeleiders, schoolbesturen, directies én nascholers (bv. Vanuit project identiteit). In de ProfS opleiding leggen we het accent op groepsdynamische inzichten (naast inzichten in individuele dynamieken en organisatiedynamieken) in de modules persoonlijk leiderschap , leiden van schoolontwikkeling, en verder in de modules‘communicatie en conflicthantering. . De beperkte inzichten en tijd die we hieraan kunnen besteden kunnen niet op tegen de complexiteit waarmee sommige directies geconfronteerd worden die te maken hebben met geschiedenissen die nog steeds doorwerken, scheefgegroeide machtsverhoudingen enz.. Hiermee leren omgaan vraagt meer continuïteit in professionalisering, het leren lezen van de normen en waarden van de groep, het inzicht krijgen in wat leiderschap te weeg brengt in deze micropolitiek en in de impliciete, vaak ingebakken opvattingen in een groep. Evengoed moet men leren onderscheiden of men te maken heeft met individuele of organisatorische dynamieken want dit vraagt andere interventies. Meestal zien we goed bedoelde pogingen om team te vormen in de mist gaan omdat men het individueel aanpakt, men praat met iedereen individueel en iedereen lijkt in deze gesprekken last te hebben van de situatie en schijnt ook wel bereid te zijn er iets aan te doen. Tot men terug in de groep komt, valt alles terug stil en men begrijpt het niet meer, …. Hier is het moment om te leren terug naar de groep te gaan, drempellage werkvormen te gebruiken om meer mensen mondig te maken, want vaak focust men zich te veel op de dominante vlotte praters/coalitie en vergeet men de silent majority die ook iets te leren heeft. De directeur probeert op te lossen, het school bestuur probeert op te lossen maar men vergeet de groep en dus iedereen, mee en gezamenlijk verantwoordelijk te stellen voor de teamcommunicatie. Samen leren de teamcommunicatie te verbeteren is model zijn voor klasgroepcommunicatie, is preventief werken aan pestproblemen , is verbeteren van communicatieve vaardigheden van de kinderen, is modeleren hoe je positief kan omgaan met het verschil.
Door de complexiteit van deze thematiek (leren en leven in groep) is het nodig meer werk te maken van continue professionalisering zodat leiders zichzelf leren inzetten als instrument. Dit betekent dat men geen pasklare oplossingen heeft maar een open houding aanneemt naar de groep om met inzicht in groepsdynamische mechanismen de communicatie aan te gaan en durft in een dialogaal emancipatorische leiderspositie te gaan staan.
Deze professionalisering kan niet op drie dagen, zelf niet op drie jaar ProfS, het vraagt een gezamenlijke groei van pedagogische begeleiders, schoolbesturen, en directies en teams, het vraagt continue intervisie en leerkansen vanuit verschillende hoeken. Vorig jaar stelde ik voor om voor pedagogische begeleiders en voor nascholers iets op te zetten: op de startdag van de nascholing zal Luk Peeters een namiddag sessie verzorgen over groepsdynamiek, volgend schooljaar geef ik een korte training aan pedagogische begeleiders van Hasselt over onze drempellage aanpak in teams i.v.m. teamcommunicatie, met de diocesane ProfS verantwoordelijk ontwikkelen we samen knowhow in het leren omgaan met de groepdynamiek binnen ProfS-groepen..Wij hopen dat door deze kleine aanzetten en verbeteracties het leerproces in dit complexe veld mag toenemen..”