Hoe kun je gedifferentieerd onderwijs aanbieden en tegelijkertijd zowel voor wiskunde en wetenschappen als voor taal in de PISA-testen als Europese koploper schitteren?
Is het mogelijk om leerlingen tot hun 16 jaar heterogeen te groeperen en toch kwaliteitsvol onderwijs te bieden?
Kun je de kloof tussen de betere en de laagst scorende leerlingen op een significante wijze dichten... en tegelijkertijd het welbevinden van de leerlingen (en leraren?) in belangrijke mate verhogen?
Biedt het Finse model een aanzet tot oplossing voor de kwalen waaraan ons Vlaamse onderwijs lijdt: ongekwalificeerde uitstroom, zittenblijven, uitval, het watervalsysteem, de reeds vermelde prestatiekloof, …
Finland zet zich op eigen(-zinnige) wijze af tegen globale tendensen die ten gevolge van Europeanisering en globalisering druk uitoefenen op het eigen onderwijssysteem.
Ondanks de socio-culturele verschillen met Vlaanderen kan Finland ons inspireren bij de zoektocht naar duurzame oplossingen voor een minder competitief en meer écht leerlinggericht Vlaams onderwijs… of ons minstens tonen dat het ook anders kan.
Finland reikt ons zeer interessante denkpistes aan om een aantal van onze Vlaamse onderwijskwalen te lijf te gaan.
Het goede wat we hebben behouden en het zwakke verbeteren wordt dus de uitdaging!