Opvoeding en onderwijs beginnen met geloven in de ontwikkelingsmogelijkheden van elk individu.
We leven in een tijd waarin labelen in is. Zowel mogelijkheden als beperkingen krijgen in onze maatschappij een etiketje. Op zich is er niets tegen een degelijke diagnose.
Problemen krijgen we wanneer we vervolgens ‘met het etiket gaan werken. We hebben immers tips voor autisme, ADHD, NLD, Down Syndroom, … enz. Deze tips richten zich echter naar het probleem van het kind in kwestie, en niet naar het kind zelf. Daardoor hebben onze inspanningen vaak te weinig resultaat.
Veel gemakkelijker wordt het wanneer we ons leren richten op het kind en zijn mogelijkheden. Dat vraagt een knop omdraaien in ons denken en het bekijken van de belangrijkste zaken binnen de interactie (kind, inhoud, omgeving, begeleider) vanuit een andere invalshoek. Een noodzakelijke uitdaging!