Omgaan met anderen gaat niet altijd even vlot. Soms raken we in conflict of blijven we met een hoop ‘ambetante’ gevoelens zitten.
Dit kan nadelig zijn voor de kwaliteit van onze relaties. Of het kan er toe leiden dat we onze doelen moeilijker bereiken. Communicatie raakt dus aan het geluk en de levenskwaliteit van onszelf, en tegelijk van onze omgeving. Dit besef drijft ons om tijdens deze vorming stil te staan bij onze gebruikelijke manier van communiceren. En dat kan al eens afwijken van hoe we graag zouden willen communiceren. Wat maakt het soms zo moeilijk om op een effectieve, verbindende manier in gesprek te gaan met zorgvragers? Wat kan ons helpen opdat we onze gesprekken met prettigere gevoelens kunnen afronden? Hoe kunnen we onze gesprekken vormgeven, rekening houdend met de behoeften van de zorgvrager?