De opvoeder staat voor een uitdagende taak: jongeren met verschillende achtergronden, persoonlijkheden en uitdagingen begeleiden in het volwassen worden, en dit in een groepscontext. De opvoeder kan daarvoor verschillende opvoedingsstrategiëen inzetten, naargelang de nood.
Vaak hebben opvoeders voorkeursstrategieën die ze meestal onbewust inzetten. De bedoeling is dat opvoeders hier bewustzijn op creëren en leren nadenken wat nog andere geschikte opvoedingsstijlen en werkvormen kunnen zijn. Hun assortiment van tools zo te vergroten.
Het begint met te willen en kunnen in hartsverbinding gaan met jongereren. Hoe kan je emotionele veiligheid installeren in een groep? Opvoeders ervaren aan de lijve tijdens het seminarie hoe dat dan kan en voelt. In gesprek gaan in een één-op één verband kan makkelijker lopen als je op een goede empathische manier in gesprek kan gaan. We maken tijd om deze gesprekstechnieken te trainen.
Ook coaching is een interessante opvoedingsstrategie, maar vele opvoeders weten eigenlijk niet echt wat daar dan mee bedoeld wordt in de praktijk. Vanuit een actieve werkvorm die als metafoor dient ervaren de opvoeders het verschil tussen sturen en coachen aan den lijve. Coaching vraagt een zeer bewuste en empathische houding waar het eigenaarschap blijft bij de andere. Daarom zijn goede vragen stellen zo belangrijk. We gebruiken de executieve functies als kader om goede coachingsvragen te leren stellen – vragen die de persoonlijke ontplooiing en zelfredzaamheid stimuleren. Er wordt tijd gemaakt om hierop te oefenen.
Daarnaast wordt er ingezoomd op de ontwikkelingsfasen van groepen. Meestal werkt de opvoeder met jongeren in groepsverband- niet evident. Toch is hier ook veel mogelijk, via de groepsontwikkeling kunnen sociale en persoonlijke competenties groeien. Hoe je dit proces als opvoeder kan hanteren, leer je tijdens het seminarie door verschillende werkvormen zelf te ervaren.